Hoe meer ik leer, tot me neem, ervaar en weet hoe verwarrender het allemaal wordt…
Inmiddels ben ik erachter dat ik vrij snel door heb waar de blokkade bij iemand zit.
Even een korte uitleg; in mijn ogen bestaat alles uit energie à wanneer je wat dan ook op de wereld, enorm zou vergroten/uitrekken onder een microscoop, blijven er alleen moleculen en lege ruimte over. Alles is energie dus, wij ook. Wij als mensen hebben een energie laag om ons lichaam heen waar we al onze emoties, gedachten, ervaringen, overtuigen, verdriet, pijn, schaamte enz. in opslaan. Dit alles onbewust natuurlijk.
Als je het lichaam dan ook nog eens ziet als een enorme batterij (zoals ik dat doe) met een negatieve en positieve pool, dan kunnen er in mijn ogen blokkades ontstaan, wanneer de energie, in die enorme batterij, niet lekker doorstroomt.
Die blokkades dus, die kan ik vrij snel herkennen bij mensen. Ik weet dan wat het thema is waar dit mee te maken heeft en kan zo samen met diegene op zoek naar de oorzaak en daarna naar een oplossing toe werken.
Wat heb ik toch een mooi vak!
Maar ook een verwarrend vak….
Want hoe doe je dat dan, omgaan met blokkades.
Als ik bijvoorbeeld tegen mensen zeg, er zit een blokkade in je vierde laag, op het stuk van je innerlijk kind, dat mag je gaan doorvoelen en dan loslaten……. Uhm……Tja…….Maar, hoe dan????!!!
Vele boeken en tijdschriften zeggen dan; Schrijf het op, of, schreeuw het van je af, of, ga wandelen, of, eet gezond, of, mediteer elke dag, of, doe veel aan yoga,
En natuurlijk zijn dat allemaal goede adviezen, die zeker een bijdrage kunnen leveren in het lekker in je vel zitten wat we allemaal willen. Maar ik vraag me dan af; is het dat dan?
Ik begin morgen met heel gezond volgens de schijf van vijf eten, ik begin en eindig iedere dag met een yogaritueel, ik schrijf iedere dag in mijn dagboek en wandel 10.000 stappen per dag.
Dan zou ik me dus helemaal in de zevende hemel moeten gaan voelen, want ik doe immers alles goed…..
Een ander boek zegt dan; Je moet je verbeelden en indenken wat je wilt en het komt naar je toe…. Hmmm…. Zit ook een kern van waarheid in denk ik, want weer even terug naar de energie, alles wat je aandacht/energie geeft groeit, kijk maar naar dat experiment van die appel. Maar als het zo simpel zou zijn, waarom zijn er dan nog zoveel mensen op de wereld die zich niet lekker in zijn/haar vel voelen zitten….
Dan heb je ook nog het stukje dat er wordt gezegd dat de schaduw nodig is om licht te hebben…. Anders gezegd, je hebt negatieve ervaringen nodig om te kunnen groeien en te waarderen wat je hebt…. Ok, denk ik dan, daar zit ook wat in, want een balans/een weegschaal kan alleen maar recht staan wanneer er op beide helften even veel staat. Is er alleen maar vreugde zonder verdriet, zou de weegschaal naar 1 kant overhellen…
Maar soms lijkt het wel alsof er mensen zijn die alleen maar met deze schaduw te maken krijgen en dan is de balans ook ver te zoeken….
Of is dit een manier van omgaan met; want waarom is de één gelukkig in een hutje op de hei en wil de ander in een villa wonen, en moet je deze twee personen ook niet laten ruilen van huis want dan worden ze beide ongelukkig.. Is dat een mindset, of is dat omdat we allemaal individuen zijn die verschillende behoeftes hebben?
Ik weet het allemaal ook niet. Ik weet wel dat ik hier veel over aan het denken ben de laatste tijd.
Wat ik wel sinds kort echt voel en ook wil uitdragen is dat ik onderdeel ben van dit geheel. Ik ben onderdeel van “de mensheid’ om het zo maar even te noemen. Een gelijkwaardig onderdeel. Ik heb net zoveel recht en plicht als ieder ander. Dus alle liefde, zorg en aandacht die ik aan een ander geef, geef ik ook aan mezelf, want ik ben immers net zoveel waard…
En voor de rest?
Tja, ik denk dat het belangrijk is dat we onszelf gaan durven te voelen. Met ons onderbuik gevoel wat we allemaal hebben, voelen wat activiteiten en mensen bij ons doen. Wat we nodig hebben om ons goed te voelen, dat het mag om ons even niet goed te voelen, dat het ook ok is. Maar dat we ook een manier weten waarop we ons wel weer goed kunnen gaan voelen. Dat we geen oordeel van goed of fout op onszelf of op elkaar leggen, want we zijn allemaal verschillend en voelen allemaal verschillend.
Het is 1 grote ontdekkingstocht, van wat er bij ons past en wat maakt dat we ziekte of gezondheid ervaren. Pasklare antwoorden zijn er denk ik niet, tenminste ik heb ze nog niet gevonden. Hoe graag ik dit zou willen soms, want hoe makkelijk zou het zijn, wanneer je mij een klacht beschrijft en ik gewoon een holistisch recept kan uitschrijven…. Maar zo werkt het niet en dat is maar goed ook misschien want al die verschillen maakt ons juist zo mooi allemaal bij elkaar……
Wat ik wel kan doen is een stukje meelopen op je pad en mijn talenten inzetten om te gaan ontdekken wat er bij je past en hoe we jou energie het makkelijkst kunnen laten doorstromen, zodat je het minste last ervaart van de blokkades die er op je pad liggen.
www.hellenvandenheuvel.nl
Inmiddels ben ik erachter dat ik vrij snel door heb waar de blokkade bij iemand zit.
Even een korte uitleg; in mijn ogen bestaat alles uit energie à wanneer je wat dan ook op de wereld, enorm zou vergroten/uitrekken onder een microscoop, blijven er alleen moleculen en lege ruimte over. Alles is energie dus, wij ook. Wij als mensen hebben een energie laag om ons lichaam heen waar we al onze emoties, gedachten, ervaringen, overtuigen, verdriet, pijn, schaamte enz. in opslaan. Dit alles onbewust natuurlijk.
Als je het lichaam dan ook nog eens ziet als een enorme batterij (zoals ik dat doe) met een negatieve en positieve pool, dan kunnen er in mijn ogen blokkades ontstaan, wanneer de energie, in die enorme batterij, niet lekker doorstroomt.
Die blokkades dus, die kan ik vrij snel herkennen bij mensen. Ik weet dan wat het thema is waar dit mee te maken heeft en kan zo samen met diegene op zoek naar de oorzaak en daarna naar een oplossing toe werken.
Wat heb ik toch een mooi vak!
Maar ook een verwarrend vak….
Want hoe doe je dat dan, omgaan met blokkades.
Als ik bijvoorbeeld tegen mensen zeg, er zit een blokkade in je vierde laag, op het stuk van je innerlijk kind, dat mag je gaan doorvoelen en dan loslaten……. Uhm……Tja…….Maar, hoe dan????!!!
Vele boeken en tijdschriften zeggen dan; Schrijf het op, of, schreeuw het van je af, of, ga wandelen, of, eet gezond, of, mediteer elke dag, of, doe veel aan yoga,
En natuurlijk zijn dat allemaal goede adviezen, die zeker een bijdrage kunnen leveren in het lekker in je vel zitten wat we allemaal willen. Maar ik vraag me dan af; is het dat dan?
Ik begin morgen met heel gezond volgens de schijf van vijf eten, ik begin en eindig iedere dag met een yogaritueel, ik schrijf iedere dag in mijn dagboek en wandel 10.000 stappen per dag.
Dan zou ik me dus helemaal in de zevende hemel moeten gaan voelen, want ik doe immers alles goed…..
Een ander boek zegt dan; Je moet je verbeelden en indenken wat je wilt en het komt naar je toe…. Hmmm…. Zit ook een kern van waarheid in denk ik, want weer even terug naar de energie, alles wat je aandacht/energie geeft groeit, kijk maar naar dat experiment van die appel. Maar als het zo simpel zou zijn, waarom zijn er dan nog zoveel mensen op de wereld die zich niet lekker in zijn/haar vel voelen zitten….
Dan heb je ook nog het stukje dat er wordt gezegd dat de schaduw nodig is om licht te hebben…. Anders gezegd, je hebt negatieve ervaringen nodig om te kunnen groeien en te waarderen wat je hebt…. Ok, denk ik dan, daar zit ook wat in, want een balans/een weegschaal kan alleen maar recht staan wanneer er op beide helften even veel staat. Is er alleen maar vreugde zonder verdriet, zou de weegschaal naar 1 kant overhellen…
Maar soms lijkt het wel alsof er mensen zijn die alleen maar met deze schaduw te maken krijgen en dan is de balans ook ver te zoeken….
Of is dit een manier van omgaan met; want waarom is de één gelukkig in een hutje op de hei en wil de ander in een villa wonen, en moet je deze twee personen ook niet laten ruilen van huis want dan worden ze beide ongelukkig.. Is dat een mindset, of is dat omdat we allemaal individuen zijn die verschillende behoeftes hebben?
Ik weet het allemaal ook niet. Ik weet wel dat ik hier veel over aan het denken ben de laatste tijd.
Wat ik wel sinds kort echt voel en ook wil uitdragen is dat ik onderdeel ben van dit geheel. Ik ben onderdeel van “de mensheid’ om het zo maar even te noemen. Een gelijkwaardig onderdeel. Ik heb net zoveel recht en plicht als ieder ander. Dus alle liefde, zorg en aandacht die ik aan een ander geef, geef ik ook aan mezelf, want ik ben immers net zoveel waard…
En voor de rest?
Tja, ik denk dat het belangrijk is dat we onszelf gaan durven te voelen. Met ons onderbuik gevoel wat we allemaal hebben, voelen wat activiteiten en mensen bij ons doen. Wat we nodig hebben om ons goed te voelen, dat het mag om ons even niet goed te voelen, dat het ook ok is. Maar dat we ook een manier weten waarop we ons wel weer goed kunnen gaan voelen. Dat we geen oordeel van goed of fout op onszelf of op elkaar leggen, want we zijn allemaal verschillend en voelen allemaal verschillend.
Het is 1 grote ontdekkingstocht, van wat er bij ons past en wat maakt dat we ziekte of gezondheid ervaren. Pasklare antwoorden zijn er denk ik niet, tenminste ik heb ze nog niet gevonden. Hoe graag ik dit zou willen soms, want hoe makkelijk zou het zijn, wanneer je mij een klacht beschrijft en ik gewoon een holistisch recept kan uitschrijven…. Maar zo werkt het niet en dat is maar goed ook misschien want al die verschillen maakt ons juist zo mooi allemaal bij elkaar……
Wat ik wel kan doen is een stukje meelopen op je pad en mijn talenten inzetten om te gaan ontdekken wat er bij je past en hoe we jou energie het makkelijkst kunnen laten doorstromen, zodat je het minste last ervaart van de blokkades die er op je pad liggen.
www.hellenvandenheuvel.nl
